Herba non grata

Herba non grata

Voorjaar, zomer: tijd om te genieten van de tuin!

Van heesters die de hele zomer uitbundig bloeien, zoals de Hibiscus, Lavatera en Hydrangea. Van vaste planten die nu in bloei komen: de Platycodon en Anemone japonica ‘’Barbulata’’, een voorjaarsbloeiende soort! Maar ook van vaste planten die eigenlijk alleen mooi zijn om hun blad, zoals Hosta, Heuchera, Alchemilla en verschillende varens. En natuurlijk van alle eenjarigen die ik in de borders heb gemengd en in potten en bakken gezet.

Hibiscus ‘Red Heart’

Nu hoor ik je denken: dat klinkt wel leuk allemaal, maar wat dacht je van het onkruid? Daar valt weinig van te ‘’genieten’’.  Tja, dat is maar hoe je het bekijkt. Want wat ís onkruid nou precies? En waarom hebben we daar zo veel ‘’last’’ van?

Eigenlijk vormt onkruid de meest natuurlijke begroeiing van onze tuin. Het is de unieke manier van moeder Natuur om de aarde te bedekken en te beschermen, bijvoorbeeld tegen uitdroging. Daarom groeit er zoveel onkruid in kale plekken in de border, en zo weinig onder onze planten. Dat verklaart ook, waarom bodembedekkers zo populair zijn. Daar groeit in elk geval geen onkruid in!

Maar waarom is onkruid nou onkruid? We hebben die plantjes zo genoemd, omdat we het kruid ongewenst vinden. Ongewenst voor wat betreft groei, bloei en plaats. Ongewenst, omdat we het niet zelf hebben uitgekozen, gekocht en geplant. Een echte ‘’herba non grata’’.

Die herba non grata gaan we dus bestrijden, met inzet van krachtige middelen: de schoffel, vijftand en als niets helpt komt de spuit eraan te pas. Voor sommigen is het een échte en frustrerende  strijd….. die nooit ophoudt. Want een strijd tegen de Natuur win je nu eenmaal niet zo gemakkelijk!

Onkruid vinden we heel vervelend en hardnekkig. Heb je nét de border onkruidvrij, gaat het een paar dagen regenen….. en jawel hoor: het schiet alweer de grond uit!

Het is overigens wél grappig, dat we die hardnekkigheid kennelijk niet altíjd zo vervelend vinden. Zo beschrijven we een plant die onverwoestbaar is (zoals de hardnekkige Buddleia davidii)  of flink groeit (Alchemilla mollis) als: ‘’het is net onkruid’’. Menselijke logica, dat is het.

Alchemilla mollis (Vrouwenmantel)

Is onkruid eigenlijk lelijk? Het meeste niet, als je het eens goed gaat bekijken. Neem nou een paardenbloem, het is net een Chrysantje! Als het geen onkruid was, zou je haar zó in een vaasje zetten. En wie vindt madeliefjes nou niet leuk? Of bekijk het minuscule witte bloemetje van de kleine springbalsemien eens van dichtbij, wel héél schattig.

Maar ja, het is onkruid hè? Weg ermee dus.

Er is nóg een categorie planten die als ‘’onkruid’’ wordt betiteld (en dus wordt verwijderd): de Aanwaaiers. Planten, die ineens spontaan in je tuin opkomen en die je niet had gepland. Vaak échte inheemsen, waarvan het zaad door vogeltjes of de wind wordt verspreid. En daar zit heel wat leuks tussen, zoals Vergeet-mij-nietje (Myosotis), Koningskaars (Verbascum), Vingerhoedskruid (Digitalis), Aardbei (Fragaria), Judaspenning (Lunaria annua) en nog veel meer, teveel om op te noemen. Aanwaaiers zijn bij mij altijd welkom, tenzij ze écht ergens in de weg staan. Zoals een Judaspenning, die de schuurdeur barricadeerde. Die heeft het veld moeten ruimen.

De “boterbloem”

De kruipende Boterbloem (Ranunculus acris), wat een mooie plant! Oké, die moet je natuurlijk wél een beetje in toom houden…………

Nicolette Margry,

de Tuincoach

www.detuincoach.nl

Relevante producten

Scroll naar boven